Ο Γιώργος Αγγελόπουλος μιλάει για την μετά Survivor εποχή και απαντά σε όσους τον κατακρίνουν

Ο Γιώργος Αγγελόπουλος είναι από τους ελάχιστους ανθώρπους που συμμετείχαν σε ένα ριάλιτι και κατάφεραν να κρατηθούν στην επικαιρότητα για χρόνια. Ο ίδιος στην μετά Survivor εποχή και καθώς έχουν περάσει τρία χρόνια από τότε δοκιμάζει την τύχη του στην υποκριτική. Δέχεται όμως και αρνητικά σχόλια. Ο ίδιος μίλησε στο περιοδικό «Τηλέραμα» και απαντά και σε εκείνους που τον κρίνουν και το κατακρίνουν.

Κάτι που άρχισε ίσως «πειραματικά» εξελίσσεται τελικά σε βασικό προσανατολισμό;
Αρχίζοντας αυτή τη δουλειά, το πρώτο που συνειδητοποίησα ήταν το πόσο δύσκολη είναι. Κάπως έτσι άρχισα να εκτιμώ ιδιαίτερα το επάγγελμα του ηθοποιού. Είναι πολύ απαιτητικό, αλλά μου αρέσει. Προς το παρόν λοιπόν το πάω βήμα βήμα, χωρίς να είμαι ακόμα σε θέση να πω ότι θα το κάνω για πάντα. Το μόνο που μπορώ να κάνω τώρα είναι να αφοσιώνομαι με όλη μου την ψυχή στην κάθε μου επιλογή, στον κάθε ρόλο, ώστε να βγαίνει ένα καλό αποτέλεσμα, που θα μου δίνει με τη σειρά του το δικαίωμα να προχωρώ στο επόμενο βήμα.

Όταν άκουσες τα πρώτα αρνητικά σχόλια για την εμφάνισή σου στην τηλεόραση, τι ένιωσες;
Η ενασχόλησή μου με τον χώρο σίγουρα δεν είναι κάτι που μπορεί να αρέσει σε όλο τον κόσμο. Παρ’ όλα αυτά, θεωρώ πως περισσότερο σχολιάστηκε η είσοδός μου σε ένα σίριαλ παρά το ίδιο το αποτέλεσμα της δουλειάς μου εκεί. Αναμφισβήτητα υπάρχουν πολύ μεγάλα περιθώρια βελτίωσης της υποκριτικής μου, γι’ αυτό και εγώ σε κάθε περίπτωση προσπαθώ να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό. Όσο για τα σχόλια… Εννοείται πως ενημερώνομαι για τις κριτικές και πιστεύω πως ο καθένας μπορεί να έχει την άποψή του. Εγώ πάντως ακούω και κρατάω όσες δεν έχουν σκοπιμότητα και με βοηθούν να βελτιωθώ.

Έχουν περάσει σχεδόν 3 χρόνια από τότε που άρχισες να γίνεσαι γνωστός στο κοινό… Πώς ήταν όλο αυτό το διάστημα;
Είναι μια διαδρομή γεμάτη εμπειρίες από πράγματα εντελώς διαφορετικά που συνέβαιναν ταυτοχρόνως και από ευκαιρίες που απαιτούσαν μεγάλη προσοχή από μένα σε ό,τι αφορά την επιλογή. Όντας σε αυτή την κατάσταση, δεν είναι πάντα εύκολο να αξιολογήσεις ούτε τι σου συμβαίνει ούτε τι ακριβώς σου δίνεται. Εκείνο όμως που θεωρώ πως με κράτησε είναι ότι η όποια αναγνωρισιμότητα προέκυψε σε μια ηλικία όπου μέσα μου είχα ήδη αρκετά ξεκαθαρισμένα τα πράγματα. Έτσι, παρέμεινα ίδιος, προσεκτικός, προσγειωμένος και πάντα ευγνώμων για τη στήριξη και την αγάπη του κόσμου.

Νιώθεις κερδισμένος λοιπόν;
Νιώθω πως η καθημερινότητά μου, όπως και όλων των ανθρώπων, είναι ένας συνεχής αγώνας, με μάχες που άλλες κερδίζονται και άλλες χάνονται. Το αν τελικά κέρδισα ίσως καθίσω να το σκεφτώ πολλά χρόνια αργότερα, γιατί έχω πλέον μάθει ότι ακόμα και όσα τώρα φαίνονται αρνητικά ίσως στην πορεία αυτά τα ίδια αποδειχτούν χρήσιμα και πολύτιμα.

Σε 10 χρόνια πώς θα ήθελες να είσαι;
Έχω κάνει κάποιες σκέψεις, αλλά προτιμώ να σκέφτομαι μόνο την επόμενη μέρα ή έστω το προσεχές μέλλον. Τίποτε άλλο δεν είναι στο χέρι μας, γιατί ποτέ δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει. Γι’ αυτό και πιστεύω πως στην πραγματικότητα δεν μπορούμε να κάνουμε σχέδια, αλλά μόνο όνειρα.